De sculptuur Manhattan aan de Maas is een reflectie op de razendsnelle metamorfose van de Kop van Zuid in Rotterdam. Ik heb vanaf de jaren negentig meegemaakt hoe dit voormalige haventerrein in een bruisend stadsdeel veranderde. De beroemde skyline van Rotterdam wordt grotendeels bepaald door de hoogbouw die verrezen is op dit schiereiland in de Maas. Toen eind jaren tachtig de plannen voor deze grootschalige metamorfose werden gepresenteerd dwaalde ik hier meermaals tussen de oude pakhuizen over verlaten kades. Dat die utopische gedachten ook werkelijkheid zouden worden had ik toen niet kunnen bevroeden. Met deze sculptuur heb ik de ongebreidelde bouwdrift op de Kop van Zuid proberen te vangen in één gestold en gestileerd beeld.

Als hangende sculptuur, vrij in de ruimte en op ooghoogte, doet het denken aan een ruimteschip: een moederschip met een reeks oranjezwarte dockstations waar elk moment kleine luchtschepen kunnen aanlanden. In een tentoonstelling op het Noordereiland, hooguit twee kilometer verwijderd van de Kop van Zuid, lijkt het ruimteschip tijdelijk geland te zijn op de hoek van een hoge kast, even rustend voordat het terugvliegt naar waar het vandaan komt.