Sterrenkundige afbeeldingen hebben altijd een magische invloed op me uitgeoefend. Beelden van sterrenhemels fascineren mateloos, het duizelingwekkende verhaal erachter blijft echter onnavolgbaar. Ik ben inmiddels gestopt met pogingen het te begrijpen; erover fantaseren is er voor in de plaats gekomen. Neem nou de melkweg die bij heldere nacht waarneembaar is als een lichtende band aan de hemel.

Ons eigen zonnestelsel is slechts een minuscuul onderdeel van deze melkweg. Daarnaast horen miljarden sterren, nevels en andere zonnestelsels eveneens tot diezelfde melkweg. En dan is ónze melkweg nog maar een van de vele in het heelal...

Galaxy is een poging om dat duizelingwekkende beeld van de melkweg waar we zelf deel van uitmaken vast te leggen in een sculptuur. Het alllesomvattende heelal is opgevat als een bol die is platgeslagen in een licht opbollende cirkelvormige schijf die weer is opgesneden in 24 ‘taartpunten’. Door de taartpunten lineair te ordenen ontstaat er een slingerend langwerpig vlak, als metafoor voor het onmetelijke uitspansel. Dit zwarte golvende vlak functioneert als drager voor een afbeelding van de galactische sterrenzee. De sterren zijn vertaald in messing draadnagels in vier groottes, corresponderend met verschillende lichtsterktes van de sterren.