In het ontwerp ...15 seconden... worden twee bunkers afgebroken die als een soort echo van de oorspronkelijke bouwwerken herrijzen.   Ze worden als het ware enkele meters naar achteren geschoven en vervolgens weer opgebouwd; niet in hun geheel, maar met enkele elementen denkbeeldig gereconstrueerd. Op de oorspronkelijke footprint rusten betonnen muurtjes die de omtrek van de kern markeren. Daarbinnen wordt een berg brokstukken (afkomstig van de gesloopte bunkers) gestort. Het geheel wordt omlijst door een corten stalen kroonlijst.

Aan het ontwerp voor het bunkercomplex is een sculpturaal accent toegevoegd. Dit kunstwerk verbeeldt in samengebalde vorm de essentie van het bunkercomplex: “het vanuit een beschutte positie observeren van het luchtruim en het beschieten van vijandelijke vliegtuigen aan de westelijke horizon”.

De beschutting heeft zich vertaald in een scherm dat, in drieën geknikt, het midden houdt tussen een wand en een dak. De twee hoofdactiviteiten van de luchtdoelbatterij (afspeuren met zoeklicht dan wel neerschieten met luchtafweergeschut) worden in het supplement samengevoegd in één allesomvattend vizier. Het scherm krijgt een horizontale kijksleuf, die niet alleen refereert aan het krijgskundig verleden maar ook reageert op de komst van het hedendaagse wegvervoer.