In de opgave wordt gevraagd om “een landschappelijke (her)inrichting met kunsttoepassing, waardoor de voormalige meander van de Vecht beter herkenbaar wordt”. 

Het ontwerp bedient zich van klassieke beeldmiddelen uit de compositieleer: vlak, lijn en punt.

Voor het vlak zijn enkele toekomstscenario’s voor grootschalige veranderingen -zowel in ruimte als in gebruik- onderzocht.

Voor de lijn introduceer ik een boog van hoge, magentakleurige lichtmasten waartussen hanglampen aan kabels bevestigd zijn. Het geheel vormt een ijl scherm dat de loop van de oude meander van de Vecht ruimtelijk accentueert. De lampen geven blauw licht, waardoor in de avonduren de loop van de oude rivierarm goed zichtbaar is als een licht gekromde blauwe stippellijn. Daarnaast wordt voorgesteld om de meander aan de overkant van de weg weer uit te graven en beide oevers te beplanten.

Voor de punt voeg ik een lichtmast toe die reclame maakt voor het Vechtdal. De recamezuil markeert het raakpunt van rivier en weg en attendeert de passant op dit bijzondere moment: dichter bij de Vecht kom je als automobilist immers niet, fraaier uitzicht over de kronkelende rivier heb je nergens. Het doorkruisen van de vroegere loop van de rivier wordt met deze kunstmatige en landschappelijke middelen zowel overdag als ‘s avonds ervaarbaar gemaakt: de ‘Overstekende Vecht’.